نویسنده

• جمشید درویش

دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

حدود 1800000 گونه جاندار تاکنون در کره زمین شناسایی شده است. این جانداران دارای ساختارهای یاخته‍ای هستند وجوه مشترک موجودات زنده در آنها دیده می‍شود:
1- خودشان قادر به رونویسی از برنامه ژنتیکی خود هستند.
2- بدون توقف قادر به انتشار اطلاعات ژنتیکی خود در ابعاد زمان و مکان هستند.
3- خودشان قادر به تضمین ترجمه متوالی اطلاعات ژنتیکی شان به صورت پروتئین های آنزیمی هستند. از دیدگاه سنتی ساختار پروکاریوت به عنوان یک ساختار اجدادی در نظر گرفته می شود و ساختار یوکاریوت به عنوان ساختار اشتقاق یافته مطرح است. لیکن این استنباط بستگی به نحوه ریشه بندی درخت زندگان دارند. زیرا بعضی از میکروب شناسان تصور کرده اند که کهن زیان یا ارکئوباکری ها و پروکاریوت ها با توجه به متابولیسم خاص خود باید نخستین جانداران باشند که روی زمین به وجود آمده اند. حال آنکه کهن زیان در واقع یک برون گروه در مقایسه با مجموعه یوباکتری ها و یوکاریوت ها هستند.
عده ای نیز دلایل زیادی در اثبات این نکته دارند که یوکاریوت ها گروه ریشه ای هستند و بر همین اساس پروکاریوت ها را تک نیا می دانند و دیدگاه سنتی گذار از پروکاریوت "ساده" به یوکاریوت" پیچیده را معکوس نموده اند. در صورتی که حقیقتا نخستین جاندارانی باشند که پیدا شده اند، این دیدگاه با تصور کلاسیک موضوع مغایرت پیدا می کند. زیرا ساختار ساده تر پروکاریو ت ها باید ازطریق ساده تر شدن ساختار پیچیده تر یوکاریوت ها ایجاد شده باشد.

کلیدواژه‌ها

• تبارزایی
• جانوران
• فراگونه ای
• رده بندی